İçe Basma (İçe Dönük Ayak) veya "Güvercin Ayak" İçe basma, çocuklarda oldukça yaygındır. Aslında, bu durum Children's Mercy Ortopedi Bölümü'nde en sık karşılaşılan durumlardan biridir. İçe basma, bir çocuğun yürürken veya koşarken ayaklarının düz ileriye bakmak yerine içe dönük olması durumudur. Çoğu ebeveyn bu duruma endişeyle yaklaşır, ancak genellikle telaşlanacak bir durum yoktur. Çocukların büyük çoğunluğu, herhangi bir tedaviye ihtiyaç duymadan, 6 yaşına gelmeden önce içe basmayı kendiliğinden atlatır.
İçe basmaya neden olan üç yaygın durum şunlardır:
Dönük Uyluk Kemiği (Femoral Anteversiyon) Femoral anteversiyon, çocuklarda içe basmanın en yaygın nedenidir. Bu durum, çocuğun uyluk kemiğinin (femur) içe dönmesi ve diz ile ayağın vücudun orta hattına doğru dönmesiyle ortaya çıkar. Bu tür içe basma, kız çocuklarında daha yaygındır ve en çok 4-6 yaş arasındaki çocuklarda fark edilir. Araştırmalar, özel ayakkabılar, ortezler (destekleyici cihazlar) ve egzersizler gibi müdahalelerin faydalı olmadığını ve bu durumun çocuklar gelişimsel olarak olgunlaştıkça kendiliğinden düzeldiğini göstermiştir. Femoral anteversiyonu olan çocuklar genellikle "W" oturma pozisyonunu rahat olduğu için tercih ederler ve bu pozisyonun engellenmesi gerekmez. Genel denge ve propriosepsiyon (vücut farkındalığı) gelişimi için mümkün olduğunca çıplak ayakla dolaşmaları önerilir.
Dönük Kaval Kemiği (İnternal Tibial Torsiyon) İnternal tibial torsiyon, çocuğun alt bacağının (kaval kemiği) içe doğru dönmesi durumudur. Bu genellikle doğumdan önce, bacakların anne karnındaki dar alana sığması için döndüğü dönemde meydana gelir. Doğumdan sonra, bebeklerin bacakları zamanla doğal olarak düzelir ve neredeyse her zaman 3-4 yaşına kadar herhangi bir tedavi gerekmeksizin iyileşir.
Kavisli Ayak (Metatarsus Adductus) Metatarsus adductus, çocuğun ayaklarının orta kısmından parmak uçlarına doğru içe doğru kıvrılması durumudur ve genellikle yaşamın ilk iki yılı içinde kendiliğinden düzelir.
Parantez Bacak (Bowlegs) Parantez bacak, bir çocuğun ayakları bitişikken bacaklarının dışa doğru kavisli olması durumudur. Dizler birbirinden uzak, dışa doğru eğimlidir. Çoğu çocuk doğumdan itibaren 3 yaşına kadar parantez bacaklıdır. Bu nedenle, çocuğunuz 2 yaşın altındaysa, genel sağlık durumu iyiyse ve her iki bacağındaki eğrilik eşitse, endişelenmenize gerek yoktur. Ancak, çocuğunuz 2 yaşından büyükse, bir bacak diğerine göre belirgin şekilde daha fazla eğrilik gösteriyorsa, doktorunuz Blount hastalığı veya Raşitizm (D vitamini eksikliği) açısından değerlendirme yapmak isteyebilir.
X Bacak (Knock-Knees) X bacak, çocuğun ayakları açıkken dizlerinin birbirine değdiği durumdur. Çoğu parantez bacaklı çocuk, 3 ila 5 yaşları arasında X bacaklı hale gelir. Bacaklar genellikle 7 yaşına kadar düzelir.
Düz Tabanlık (Flatfoot) Tüm çocuklar ayaklarında çok az kavis (arka) ile doğar ve bu durum normal kabul edilir. Düz taban bir çocuk ayakta durduğunda, ayak kemeri görünmez. Bazı çocuklar, aile geçmişi ve genetik yapıları gereği hiç kemer (arka) geliştirmezken, bazıları 6 yaş civarında ayak kemeri geliştirmeye başlar. Özel ayakkabılar veya tabanlıklar, çocuğun ayak gelişimini değiştirmez. Düz tabanlık genellikle ağrısızdır ve yürümeyi ya da spora katılmayı etkilemez. Ancak çocuğunuz herhangi bir yaşta ayaklarında ağrı hissediyorsa, bir değerlendirme yapılmasını öneririz.
Parmak Ucunda Yürüme (Toe Walking) Parmak ucunda yürüme, yürümeyi yeni öğrenen küçük çocuklarda yaygın olarak görülür ve genellikle 3-4 yaşına kadar kendiliğinden kaybolur. Çocuk büyüdükçe ve kilosu arttıkça, topuklarının yere temas etmeye başlaması beklenir. Ara sıra parmak ucunda yürüme endişe verici bir durum değildir. Ancak, 4 yaşından sonra hâlâ sürekli parmak ucunda yürüyorsa ve topuklarını yere basmıyorsa, bir doktora başvurulması gerekir.
